Relacje społeczne
Droga powrotna do siebie: przemoc psychiczna w związku i psychoterapia
Jak to się dzieje, że osoba bliska zaczyna stosować przemoc w związku? Jak to się dzieje, że jej ofiara nie odchodzi? Są to pytania, które zadaje sobie wiele osób, szczególnie tych, które są uwikłane w związki przemocowe. Wydaje się to szczególnie trudne do zaakceptowania, że krzywdzić mogą osoby bliskie, do których często ofiary żywią nadal pozytywne emocje, mimo, że są krzywdzone
O rok starsi… Osoby w dojrzałym wieku a psychoterapia
Niedawno świętowaliśmy rozpoczęcie nowego roku kalendarzowego. Z jednej strony symbolicznej zmianie daty towarzyszy zazwyczaj wzrost motywacji związanej z postanowieniami i celami, z drugiej zaś – wszyscy stajemy się o rok starsi. Z tego powodu warto przyjrzeć się sytuacji osób starszych, także w kontekście dobrostanu psychicznego.
(Nie)świadome zakupy
Za nami grudzień - miesiąc zakupów. Już w listopadzie w mediach pojawiały się reklamy zapowiadające świąteczne obniżki, a później wyprzedaże w ramach czyszczenia magazynów na koniec roku. Mimo że według badań na święta wydaliśmy znacznie mniej, niż przed pandemią, to jak co roku całe tłumy ludzi przemierzały sklepy w poszukiwaniach prezentów dla bliskich.
Czym jest miłość?
Czym jest miłość? Czy można ją jednoznacznie zdefiniować? W encyklopedii PWN możemy znaleźć obszerną definicję miłości, jak była rozumiana kiedyś i jak jest rozumiana dzisiaj.
„Nigdy Ci nie tego nie zapomnę!” czyli o wybaczaniu w kontekście Świąt Bożego Narodzenia
W radiu kolędy, w kuchni zamieszanie, a na mieście unosi się zapach piernika. Jeszcze trochę pędzimy, żeby za niedługo zasiąść przy jednym stole z bliskimi, a czasem i dalszymi krewnymi, spotkać się z przyjaciółmi i celebrować wolny czas w gronie tych, na których nam najbardziej zależy. Wśród tych bliskich, z którymi przyjdzie nam łamać się opłatkiem są też Ci, którzy zawiedli nasze zaufanie, zburzyli dobry nastrój, sprawili, że poczuliśmy się skrzywdzeni. Jak wytrzymać przy jednym stole z tymi, którym nie potrafimy wybaczyć?.
„Co Ty wyprawiasz idioto?! Zwariowałeś?” czyli stygmatyzacja osób chorych psychicznie w Polsce
Świr. Wariat. Nienormalny. Pewnie nie raz słyszałeś, gdy ktoś używał podobnych słów w stosunku do znajomego, który go zdenerwował, gburowatego szefa, który wydał polecenie nie do wykonania czy osoby uprawiającej wyjątkowo ryzykowną dyscyplinę sportową. Czy to coś niestosownego? Obraźliwego? Czy określenia te są przejawem dyskryminacji osób chorych psychicznie? Czy mogą negatywnie wpływać na rzeczywistość, w której żyją? Czy są w stanie utrudnić lub uniemożliwić im proces zdrowienia?
Prawdopodobnie w pierwszej chwili odpowiedziałbyś, że nie. To przecież niewulgarne określenia, których powszechnie używa się w stosunku do osób, których zachowanie wydaje się nieracjonalne, ryzykowne, absurdalne. W rzeczywistości jednak jest to jeden z najpowszechniejszych i najbardziej tolerowanych społecznie rodzajów stygmatyzacji, z którym na co dzień spotykają się osoby chore psychicznie. Co gorsza – nie jedyny.
Czy warto pytać o zdanie specjalistów od zdrowia psychicznego? O ograniczeniach diagnozy
Proces diagnostyczny jest skomplikowany i czasochłonny. Wymaga sprawnej analizy wielu danych zebranych podczas obserwacji i szczegółowego wywiadu z pacjentem, badania obrazowego lub testowego. Mimo to, trafność stawianych diagnoz jest często niedoskonała a badacze wciąż pracują nad tym, aby była ona większa (O’malley, Cook, Price, Wildes, Hurdle, Ashton, 2005). Toteż, jeśli czasami nawet rzetelny proces diagnozy nie daje pewności, co do trafności rozpoznania, czy jest możliwe, aby postawić dobrą diagnozę w przypadku osób, które znamy jedynie z mediów? I czy psychiatrzy oraz psycholodzy są do tego uprawnieni?
W 2016 roku powstał manifest, w którym stwierdzano, że u Donalda Trumpa obserwuje się „zaburzenia wielkościowe, brak empatii i złośliwy narcyzm”. Pod taką diagnozą ówczesnego kandydata na prezydenta Stanów Zjednoczonych podpisało się 2600 psychiatrów i psychologów amerykańskich. Tym samym specjaliści ci złamali zasadę Goldwatera.
W poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. O uchodźcach raz jeszcze
Przeglądając gazety czy Internet można dostrzec, że stosunek Polaków do przyjmowania uchodźców jest co najmniej niechętny. Swoją antypatię tłumaczymy tym, że wpuszczając ich do kraju wpuścimy tym samym terrorystów, że po przyjeździe zabiorą nam miejsca pracy, że będą atakować Polki. Z pomocą mediów stawiamy znak równości między islamem a terroryzmem, między uchodźcami a imigrantami, między cudzoziemcami a przestępcami.(Za)ciasne ramy normalności...
Odsetek osób chorujących na schizofrenią na całym świecie jest taki sam i wynosi 1%. Bez względu na to w jakim zakątku świata się urodziliśmy szansa, że zachorujemy jest taka sama. Inaczej jest jednak z wychodzeniem ze schizofrenii. Co może być zaskakujące, lepsze rokowania na powrót do zdrowia dotyczą osób z krajów rozwijających się (np. Mołdawia, Boliwia, Albania) niż krajów rozwiniętych (np. USA, Wielkiej Brytanii, Niemiec).„Czy warto umieć czytać w myślach?” czyli kilka słów o mentalizacji
Wyobraźmy sobie następującą sytuację. Jesteśmy w restauracji. Przy stoliku obok siedzi kobieta. Spogląda na telefon, potem na zegarek, wypatruje przez okno. Wszystko robi bardzo szybko. Po pewnym czasie przychodzi mężczyzna, który uśmiecha się do niej szeroko, jednak ona tego nie odwzajemnia, jest wzburzona, zaczyna żywo gestykulować, nadmiernie głośno mówić, ma napiętą twarz. Spodziewamy się, że kobieta czekała na mężczyznę, a ten się spóźnił. Zachowywała się nerwowo już przed jego przybyciem – być może się niepokoiła. Gdy przyszedł, zaczęła robić mu wyrzuty. Pewnie czuła dużą złość, tym bardziej, że twarz mężczyzny nie wyrażała żalu czy poczucia winy.Po kolejnej demonstracji przed sejmem w Warszawie… Kilka słów o uzgadnianiu znaczeń
Generalnie nie lubię oglądać telewizji. Chwilami jestem nawet wdzięczna moim dzieciom, które głośno protestują, kiedy staram się słuchać rozmów kolejnych ekspertów i polityków. Wyłączam TV. Odcinam się wtedy od rzeczywistości zewnętrznej i zanurzam w świat wyobraźni małych ludzi. Zamieniam świat realny na świat fantazji… I przy tym nie mam wątpliwości, która rzeczywistość jest bardziej prawdziwa.Nie być samotną wyspą. Bliskie relacje wśród osób z doświadczeniem psychozy
Pierwszymi skojarzeniami pojawiającymi się w odpowiedzi na hasło "schizofrenia" są towarzyszące tej chorobie objawy pozytywne - omamy i urojenia. Na wielu płaszczyznach zmieniają one sposób odbioru rzeczywistości osoby dotkniętej psychozą oraz wywołują niezrozumienie i lęk otoczenia. Faza ostrej psychozy z nasilonymi omamami i urojeniami nie trwa zazwyczaj zbyt długo. Ustępujące objawy wytwórcze powodują wysunięcie się na pierwszy plan innych trudności: specyficznych zaburzeń poznawczych i spadku aktywności. Szczególnie istotnym, chociaż często pomijanym problemem dotykającym chorych, jest przejmujące poczucie samotności [1].Mój sąsiad słyszy głosy. Czy to powinno mnie zaniepokoić?
W większości z nas wiadomość, że nasz sąsiad czy przyjaciel słyszy głosy, wywołałaby prawdopodobnie niepokój, a następnie podejrzenie choroby psychicznej. Nie bylibyśmy odosobnieni w takiej reakcji. Słyszenie głosów jest wymieniane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne jako jeden z objawów schizofrenii, psychozy afektywnej lub zaburzeń dysocjacyjnych.Bezkrytyczne traktowanie tych wytycznych może jednak prowadzić do kuriozalnych sytuacji [1].Jak to możliwe, że ten chłopak śmiał się tak jak my? O manowcach równania osoba = schizofrenia
Celem tego krótkiego eseju jest zwrócenie uwagi na problem, z którym spotyka się wiele osób cierpiących na schizofrenię – utożsamieniem ich osoby z chorobą. Inspiracją do podjęcia tego tematu stały się moje obserwacje, dotyczące tego, jak w mediach (telewizji, wiadomościach, Internecie, prasie) mówi się o osobach cierpiących na schizofrenię, a także to, jak rozumiana (a raczej: jak bardzo nie rozumiana lub błędnie rozumiana) jest choroba przez tych, którzy nie interesują się osobiście tematem zdrowia i zaburzeń psychicznych. Problem ten stał się na tyle palący, że obecnie w środowisku naukowców i klinicystów odchodzi się od określania osób z diagnozą schizofrenii za pomocą określenia „schizofrenik”.Kolega z "paczki" dostaje psychozy
Gdy pewnego dnia, kilka lat temu, okazało się, że mój dobry znajomy (dla ułatwienia nazwę go Jankiem*), w trybie nagłym trafił do szpitala psychiatrycznego, byłam w szoku. Nie znałam wtedy żadnej innej osoby, która doświadczyła psychozy, a tym bardziej takiej, u której zdiagnozowano schizofrenię (albo nie wiedziałam, że znam).Depresja jest jak nowotwór
Książka „Życie wypuszczone z rąk”, która niedawno ukazała się w Polsce, jest nie tylko biografią znakomitego niemieckiego bramkarza Roberta Enke, ale także źródłem informacji na temat potencjalnie śmiertelnej choroby jaką jest depresja. Zainteresowanych zachęcam do sięgnięcia po książkę, a także do przeczytania wywiadu z jej autorem – Ronaldem Rengiem .Tylko pamiętaj, nie mów nikomu
Osoby, które doświadczyły choroby psychicznej różnie o tym myślą. Nie da się jednak nie myśleć. Pytanie: „czy i jak mówić o chorobie” wraca jak bumerang podczas spotkań grupy terapeutycznej pod koniec hospitalizacji, tuż przed powrotem jej członków do swojego środowiska. Różne są też doświadczenia osób chorujących: czasem inni zaczynają więcej rozumieć, dają pomoc i wsparcie, częściej jednak ujawnienie faktu zachorowania budzi nieufność, onieśmiela, zniechęca, buduje dystans.