Rozwój

W ostatnich tygodniach polskie szkoły i uczelnie ponownie powitały w swoich murach uczniów i studentów. Pierwsza z grup „rozgrzewkę” ma już za sobą – większość placówek powróciła do nauczania stacjonarnego jeszcze w czerwcu. Jeśli chodzi o studentów, dla wielu z nich to pierwszy raz od bez mała 19 miesięcy, kiedy wracają na sale wykładowe. Okazuje się jednak, że tak długo wyczekiwany „powrót do normalności”, nie jest tak prosty, jak mogłoby się wydawać.

Funkcjonuje wiele stereotypów odnośnie tego, co dzieje się podczas psychoterapii oraz jaka jest rola psychoterapeuty. Szukamy kogoś kto pocieszy, uspokoi, pochwali, powie jak dobrze żyć… Poniższy tekst dotyczy tego, co nie wydarzy się w trakcie sesji psychoterapeutycznej. Opisuje zachowania, które choć bywają pomocne w relacjach z przyjaciółmi, w kontakcie terapeutycznym nie są obecne.

Nawyki, przyzwyczajenia, rutyny, maniery, zwyczaje - to słowa opisujące to samo zjawisko, które jest nam wszystkim dobrze znane. Każdy z nas codziennie powtarza co najmniej kilka swoich przyzwyczajeń, choć nierzadko nie zwracamy nawet uwagi na ich wykonywanie. Myślę, że zdecydowanej większości z nas zdarzyło się po wyjściu na ulicę poważnie zastanowić się nad tym, czy zamknęliśmy mieszkanie na klucz. Nie mogąc przypomnieć sobie czy to zrobiliśmy, wracamy się pod drzwi i okazuje się, że pomimo braku wspomnienia o wykonaniu tej czynności - mieszkanie jest zamknięte. Ten przykład bardzo dobrze obrazuje definicję nawyków - są to zautomatyzowane czynności, sposoby zachowania i reagowania, które nabywamy poprzez ćwiczenie.

Nawyki bardzo często pomagają nam w życiu. Chociażby powyższy przykład z zamykaniem drzwi - nie musimy obawiać się, że nawet, gdy się spieszymy zapomnimy przekręcić klucz w zamku. Wiele jest jeszcze innych przykładów pozytywnych rutyn - mycie zębów, wypijanie butelki wody w ciągu dnia, gaszenie światła przy wychodzeniu z pomieszczenia. Z wykonywania takich czynności w sposób automatyczny możemy się tylko cieszyć.