Jedzenie

W pierwszej części tekstu (patrz: poprzedni wpis) spróbowałam przybliżyć temat możliwej modyfikacji doznań smakowych spożywanej potrawy przez różnorodne aspekty jej podania, prezentując badania dotyczące koloru jedzenia oraz koloru naczyń, na których jest ono podane. W poniższym tekście, czyli drugiej części, poszerzę temat, opisując jak rodzaj sztućców, temperatura dania, wielkość porcji oraz tekstura dania mogą wpływać na odbiór jego smaku.

Badania prowadzone w obrębie psychologii jedzenia cieszą się ostatnimi laty niemałym powodzeniem wśród naukowców. Zainteresowanie to nie dziwi, ponieważ pożywienie jest jednym z głównych aspektów funkcjonowania człowieka. Rozwój metod i narzędzi badawczych pozwala odkrywać coraz bardziej złożone zjawiska i zależności w tej dziedzinie. Aspektem będącym składową psychologii jedzenia, na którym chciałabym skupić się w poniższym tekście jest doznanie smakowe oraz możliwość jego modyfikacji poprzez działanie różnorodnych czynników.

„Jedzenie jest dla słabych ludzi”; „Jeśli inni mówią Ci, że jesteś za chuda to Ci zazdroszczą”; „Jeśli inni widzą problem w Twoim stylu życia, to jest to ich problem, a nie Twój”. W "świecie motylków" (osoby należące do społeczności pro-ana nazywają siebie motylkami) można poczuć się rozumianym, akceptowanym i potrzebnym. Wspieranie się i chwalenie za przejawianie zachowań anorektycznych daje poczucie przynależności do grupy. Kto inny jak nie druga osoba zmagająca się z takimi samymi problemami zrozumie nasze myśli i uczucia? Stopniowo, niemal niezauważalnie, świat wirtualny zajmuje miejsce realnej rzeczywistości… Łatwo zapomnieć o tym jak bardzo jest niebezpieczny.

Nie jest oficjalnie uznawana za zaburzenie odżywiania. Nie znajdziemy jej w aktualnie obowiązujących klasyfikacjach chorób i zaburzeń psychicznych. Nie ma statystyk obrazujących wielkość problemu jaki stanowi. Wystarczy jednak zajrzeć do mediów społecznościowych, by uświadomić sobie w jak dużym stopniu może dotykać naszego społeczeństwa. Niebezpieczna niczym anoreksja, niełatwa do dostrzeżenia jak bulimia, równie utrudniająca funkcjonowanie co obsesyjno-kompulsywne objadanie się, a wciąż mało znana. Mowa o ortoreksji – obsesji zdrowego odżywiania.