Blog

W obliczu niedawnych wydarzeń, nawet osoby, które do tej pory nie interesowały się wspinaczką górską natrafiły najpewniej na informacje o Tomaszu Mackiewiczu i Elisabeth Revol, próbujących zdobyć szczyt Nanga Parbat, czy o narodowej zimowej wyprawie na K2. Kiedy telewizja relacjonowała każdą chwilę akcji ratunkowej na Nanga Parbat i przekazywała najnowsze wieści od ekipy wspinaczy z K2, w internecie rozgorzały dyskusje, które zapewne nigdy nie zakończą się konkluzją odpowiadającą wszystkim zaangażowanym rozmówcom. Pośród wielu komentarzy ze słowami wsparcia, wyrażających wiarę w powodzenie wyprawy oraz podziw dla jej uczestników, mniej pochlebne osądy o takiej aktywności jak wspinaczka wysokogórska także nie były odosobnione. Negatywne opinie najczęściej klasyfikowały himalaistów jako skrajnych egoistów nastawionych na realizację indywidualnych potrzeb, którzy świadomie wystawiają się na ryzyko utraty życia, nie myśląc o swoich rodzinach, czy osobach, które ewentualnie ich ratując, narażają również siebie na niebezpieczeństwo.